pm of tanzania

Waziri Mkuu Majaliwa aapishwa

NA JONAS MUSHI, DAR ES SALAAM
SIKU moja baada ya Kassim Majaliwa kuteuliwa na Rais John Magufuli na kuthibitishwa na Bunge kwa asilimia 73.5 kuwa Waziri Mkuu, jana aliapishwa kuanza kazi rasmi katika wadhifa huo.
Majaliwa, ambaye ni Mbunge wa Jimbo la Ruangwa, aliapishwa na Rais Magufuli majira ya asubuhi katika sherehe zilizofanyika katika viwanja vya Ikulu ndogo ya Chamwino, mjini Dodoma na kuhudhuriwa na viongozi mbalimbali wa kitaifa, wakuu wa vyombo vya ulinzi pamoja na viongozi wastaafu.
Tukio hilo ambalo lilishuhudiwa na watu wa kada mbalimbali, wakiwemo viongozi na wanasiasa, pia lilihudhuriwa na familia ya Majaliwa, ikiongozwa na mke wake, Mary Majaliwa, watoto wake pamoja na ndugu wengine.
Majaliwa alikula kiapo chake cha uaminifu mbele ya Rais Magufuli akiwa ameshikilia Msahafu na kusoma mwongozo wa kiapo ambao uligawanyika katika sehemu tatu na kila alipomaliza sehemu moja alisema, “Ee Mwenyenzi Mungu nisaidie” na mara zote alikuwa akishangiliwa.
Alianza kusoma kipengele cha kwanza cha kuilinda Katiba ya Jamhuri ya Muungano wa Tanzania, kikafuatiwa na kipengele cha kufanya kazi bila upendeleo na kuzingatia sheria, akamalizia na kipengele cha kutunza siri ya Baraza la Mawaziri.
Baada ya kumaliza kula kiapo  lilifuatia tukio la viongozi kutoa mkono wa pongezi kwa Waziri Mkuu huyo mpya ambapo waliitwa kwa majina mmoja mmoja na kwenda kumshika mkono.
Rais Magufuli ndiye aliyeanza kumpa mkono wa pongezi akifuatiwa na Makamu wake, Samia Hassan Suluhu; Rais wa Zanzibar na Mwenyekiti wa Baraza la Mapinduzi, Ali Mohamed Shein na Makamu wake wa pili, Balozi Seif Ali Idi; Spika wa Bunge la Jamhuri ya Muungano wa Tanzania, Job Ndugai na Pandu Amir Kificho, Spika wa Bunge la SMZ na Jaji Mkuu wa Tanzania, Othman Chande.
Wengine waliompa mkono wa pongezi ni Jaji Mkuu wa SMZ, Omar Othman Makungu; Katibu Mkuu Kiongozi, Balozi Ombeni Sefue; Katibu Mkuu Kiongozi wa Zanzibar, Abdulhamid Yahya Mzee akafuatiwa na mke wa Majaliwa, Mary Majaliwa na baadaye Mwanasheria Mkuu wa Serikali ya Muungano, George Masaju.
Makamu wa Rais mstaafu, Mohamed Gharib Bilal, aliliwakilisha kundi la viongozi wastaafu kutoa mkono wa pongezi kwa Waziri Mkuu Majaliwa.
Pia viongozi hao wote pamoja na ndugu wa Waziri Mkuu walipata fursa ya kupiga picha ya pamoja na baadaye wakaendelea na shamrashamra zilizopambwa na ngoma kabla ya kuelekea bungeni kusikiliza hotuba ya uzinduzi wa Bunge ya Rais Magufuli.

MAALIM SEIF, LOWASSA, SUMAYE WASUSA TENA
Makamu wa Kwanza wa Rais wa Zanzibar, Maalim Seif Sharif Hamad, ameendelea kutohudhuria sherehe za kuapishwa viongozi wa juu wa serikali ya awamu ya tano tangu kumalizika kwa Uchaguzi Mkuu wa Tanzania bara na kufutwa kwa matokeo yote ya Uchaguzi wa Zanzibar.
Maalim Seif, ambaye hakuonekana jana wakati Majaliwa akiapishwa, hii ni mara ya pili kwake kutohudhuria sherehe kama hizo ambapo mara ya kwanza ilikuwa ni wakati Rais John Magufuli akiapishwa Novemba 5, mwaka huu, baada ya viongozi wa Umoja wa Katiba ya Wananchi (Ukawa) kutangaza kususia sherehe hizo.
Msimamo huo wa Ukawa ulitokana na kile walichodai ni kutoridhishwa kwao na mchakato wa uchaguzi, hususan matokeo ya urais ambayo kwa mujibu wa Katiba ya nchi, yakishatangazwa hakuna haki ya kuyapinga katika mahakama yoyote.
Viongozi wengine ambao nao walitakiwa kushiriki katika sherehe hizo na ambao hawakuhudhuria zote ni Mawaziri Wakuu wastaafu, Federick Sumaye na Edward Lowassa, ambao wote walikihama Chama Cha Mapinduzi (CCM) na kuhamia upinzani wakiiunga mkono Ukawa.
Sababu nyingine zilizotajwa za viongozi hao kutohudhuria matukio hayo makubwa ya kitaifa ni kutokana na mgogoro wa kisiasa unaoendelea visiwani Zanzibar baada ya Mwenyekiti wa Tume ya Uchaguzi (ZEC) kufuta matokeo ya uchaguzi kwa kile alichodai ni kuwepo kwa kasoro nyingi katika uchaguzi huo.

Mtanzania

Read more

hapa kazi tu na magufuri

'Elimu bure' isizalishe wahitimu wasio na maarifa

NA MASOZI NYIRENDA

24th November 2015

B-pepe

Chapa

Rais John Magufuli.

Rais John Magufuli ameahidi kuanzia Januari, 2016 serikali ihakikishe inatoa  elimu bure kwa wanafunzi wote shule za msingi na sekondari za sekondari.

 

Watoto wanahudhuria shuleni, lakini swali kubwa la kujiuliza ‘je, wanajifunza?’. 

 

Taarifa za utafiti kadhaa, zimeonesha kuwa watoto wengi wanafika hadi Darasa la saba lakini hawana maarifa na Stadi za Kusoma, Kuandika na Kuhesabu (KKK). Stadi hizi ni muhimu sana kwa ajili ya ngazi za juu za elimu au kupata maarifa mengine yoyote katika jamii.

 

Kwa mfano kulingana na malengo ya mtaala wa elimu ya msingi ya Tanzania, watoto wa darasa la tatu na kuendelea wanapaswa kuwa na Stadi za Ngazi ya Darasa la Pili za Kusoma na Kuhesabu. Hata hivyo, Tathmini za Uwezo za Miaka kadhaa (2011, 2012, 2014 na 2015) zimeonesha kuwa, watoto wengi wa darasa la tatu na kuendelea, wamekuwa na kiwango hafifu cha stadi za KKK. Zaidi sana kiwango duni sana kinajitokeza kwa somo la Kiingereza.

 

Iwapo watoto wetu wanakamilisha elimu ya msingi bila kuwa na stadi za msingi za KKK, ambazo ni muhimu sana kuwawezesha kumudu masomo ya ngazi za juu, tunapaswa kuwa na mashaka sana juu ya hatima ya watoto wetu. 

 

Mathalani tathmini ya Uwezo hapo awali, unajenga hoja yangu kuwa kupiga jaramba juu ya ‘elimu ya bure’ bila kuwa na mipango mahsusi na rasilimali za kutosha kuwekeza kwa umakini kunaweza kusababisha kuwa na kizazi cha wahitimu ambao hawana maarifa. 

 

Hii ikiwa na maana kuwa wamepitia elimu ya msingi, lakini mazingira katika shule zetu hayakuwawezesha kupata stadi na maarifa stahiki kwa ngazi husika ya elimu.

 

Mzazi umepata kujiuliza, ‘kwa nini mtoto wangu anaenda shule, lakini hakuna stadi wala maarifa anayojifunza?’

 

Kuna sababu kadhaa zinazosababisha watoto wetu wasipate stadi na maarifa tunayotarajia wapate huko shuleni. 

Baadhi ya sababu zinazopelekea watoto kupata stadi na maarifa hafifu:

 

Kwanza, mahudhurio hafifu au utoro:kuhudhuria shule ni moja ya sababu muhimu sana kumwezesha mtoto kujifunza vizuri. Mahudhurio hafifu au utoro wa muda mrefu husababisha matokeo hafifu ya kujifunza. Mfano, wakati wa Tathmini ya Uwezo ya mwaka 2013, ilidhihirika kuwa kiwango cha mahudhurio kwa wanafunzi wa darasa la saba katika shule zilizofanyiwa Tathmini kilikuwa chini ya asilimia 40 kwa wanafunzi wa kike na wa kiume.

 

Tofauti ya mahudhurio shuleni kimkoa pia ilidhihirika. Mkoa wa Kilimanjaro ulionyesha mahudhurio ya juu kwa asilimia 81, wakati mkoa wa Kigoma ulikuwa na kiwango cha chini kwa asilimia 56. Ukifuatilia matokeo ya mitihani katika mikoa hii yanaendana sawia na kiwango cha mahudhurio.

 

Wataalmu wa elimu wanaafikiana kuwa, wanafunzi ambao hawana mahudhurio mazuri shukeni hukosa maarifa stahiki, na wengi huishia kuacha shule mapema na wanaweza kukosa ajira kwa muda mrefu, na kuingia katika lindi la umaskini.

 

Watendaji katika sekta ya elimu kwa ushirikiano na wadau wa elimu ikiwemo wazazi, wanaweza kukabiliana na changamoto hii ya utoro na mahudhurio hafifu ili kuongeza kiwango cha mahudhurio shuleni, na hatimaye wanafunzi kupata stadi na maarifa stahiki.

 

Mahudhurio au utoro wa walimu husababisha wanafunzi wakose muda wa kupata stadi na maarifa stahiki. Hii huathiri sana matokeo ya baadaye ya wanafunzi husika. Mfano matokeo ya Tathmini ya Uwezo ya mwaka 2015, yalionesha kuwa, wastani wa taifa wa mahudhurio ya walimu ni asilimia 75. 

 

Kwa maneno mengine, Mwalimu mmoja kati ya walimu wanne hakuhudhuria shuleni siku ambayo Tathmini ya Uwezo ilifanywa. 

 

Takwimu nyingine zinaonesha kuwa, walimu watatu kati ya walimu 10 hawakuwepo shuleni katika mikoa ya Pwani na Mwanza; halikadhalika chini ya walimu wawili kati ya 10 hawakuwepo shuleni katika mikoa ya Kilimanjaro, Arusha na Kagera, wakati Tathmini ya Uwezo ilipokuwa ikifanyika.

 

Pili, uwiano kati ya idadi ya walimu na wanafunzi: kwa kipindi cha miaka mitano iliyopita, wanafunzi wengi sana wameandikishwa katika shule za msingi, wakati idadi ya walimu walioajiriwa ni wachache sana.

 

Hali hii imesababisha kuongezeka kwa mzigo wa kufundisha kwa walimu. Kuna shule ambazo Mwalimu anafundisha darasa la wanafunzi hadi 120! Hali hii huweza kusababisha Mwalimu akakosa muda wa kutoa msaada wa moja kwa moja kwa kila mwanafunzi anayehitaji msaada wa ziada katika kujifunza. 

 

Tatu, mazingira hafifu ya shule.Kukosekana kwa vitendea kazi na huduma muhimu shuleni kama vile madarasa, vitabu, vyoo, maktaba, na huduma kama vile maji salama ya kunywa, chakula na huduma za afya, ni mambo muhimu sana kwa mazingira ya shule. 

 

Tathmini ya Uwezo ya mwaka 2015 inaonesha kuwa, shule nyingi zina huduma chache au hazina kabisa huduma hizi, hivyo kusababisha mazingira ya shule yasiwe rafiki kwa kujifunza. 

 

Nne, uwiano wa chumba cha darasa na wanafunzi: Sera ya Elimu inaelekeza kuwa, uwiano kati ya darasa na idadi ya wanfunzi ni chumba kimoja kitumiwe na wanafunzi 45 (1:45) kwa shule za msingi, wakati kwa shule za awali chumba kimoja kinatakiwa kitumike kwa wanafunzi 25. 

 

Hata hivyo, katika shule nyingi uwiano huu huwa mkubwa na watoto husongamana katika chumba cha darasa. Mfano, wakati wa Tathmini ya Uwezo ya 2015, katika Shule ya Msingi ya Mshikamano, ilionesha kuwa kuna watoto 126 wa shule ya awali, ambao wamesongamana katika madarasa mawili. 

 

Hapa ilitakiwa kuwe na vyumba vitano vya shule ya awali  kutosheleza mahitaji ya Sera ya Elimu, ili watoto wajifunze vizuri. 

 

Tutambue kuwa msongamano madarasani huathiri kujifunza kwa watoto wetu hasa wa madarasa ya awali.

 

Tano, baadhi ya walimu kukosa ari ya kufundisha: katika nchi hii. Walimu wamekuwa ‘mashujaa waliosahaulika’. 

 

Tumesahau kuwa wao tumewakabidhi jukumu la kuumba akili za watoto wetu ili kutimiza malengo ya Taifa katika kupata rasilimali watu ya kuwa viongozi, wataalamu na wananchi waliostaarabika kwa maendeleo ya Taifa letu. 

 

Sita, mafunzo kwa walimu. Walimu ambao hawapati mafunzo kazini mara kwa mara hupungukiwa maarifa. Kwa hoja hii, ile dhana ya ‘Elimu ya Msingi kwa Wote’ (kwa kiingereza ni Universal Primary Education (UPE), hii ‘UPE’ ilitafsiriwa kwa kejeli kama ‘Ualimu Pasipo Elimu’

 

Mipango na usimamizi mbovu wa sekta ya elimu: huenda tatizo kubwa isiwe ni udahili wa watoto wengi shuleni, lakini usimamizi mbovu wa sekta ya elimu kuanzia Wizara ya elimu hadi ngazi ya taasisi za elimu ndiyo shida kubwa sana, inayopelekea matokeo mabaya tunayoyaona sasa. 

 

Hivi shule ya msingi inawezaje ikaendeshwa kwa mafanikio iwapo ruzuku ya elimu inakawia kufika, na katika kiwango kidogo? Iweje kiwango cha elimu kikue wakati walimu wanalipwa mshahara mdogo, lakini zaidi hata huo mshahara mdogo hukawia sana kulipwa? 

 

Shule zitakuwaje na viwango vya juu, wakati wakaguzi hawajawahi kufika zaidi ya miaka mitano? Ni vipi viwango vya ufundishaji na ufaulu vifikiwe wakati shule hazina vifaa muhimu? Ni vipi viwango vya ufundishaji na ufaulu viboreshwe  wakatiwakuu wa shule wanateuliwa bila kuzingatia ujuzi na maarifa yao, na hawapati mafunzo ya uongozi?

 

Ni pale tu tutakapoweka juhudi katika kuimarisha mipango na usimamizi wa sekta ya elimu ndiyo tutaongeza viwango vya ubora wa elimu yetu.

 

Kwa kipindi kirefu tumeweka lengo katika kufaulu mitihani kuliko kuhakikisha watoto wetu wanapata ujuzi na maarifa. 

 

Hivyo, walimu huwalazimisha watoto wetu kusoma kwa kukariri ili wafaulu mitihani, na hawafundishwi kuwa na uwezo wa kutafakari na kuhoji mambo. Kwa sasa mwanafunzi anayepata ‘A’ au Daraja la kwanza, haimaniishi ni mwenye ujuzi wala maarifa, hutegemea kama alichokariri tu kilitokea katika mtihani. Kuna wakati nadhani mitihani haiwezi kupima kiwango cha maarifa ya mtu.

 

Kukosekana kwa rasilimali za kutosha: kiasi kikubwa cha bajeti yetu hutegemea wafadhili wa nje. Hivyo, wakitetereka tu kidogo katika kutoa msaada basi na programu zetu za elimu nazo zinatetereka. Kuna umuhimu kukuza vyanzo vya ndani vya mapato ili kusaidia elimu yetu. 

 

Ili kuweka mambo sawa tunahitaji kuchambua elimu yetu ya sasa, kuwe na utashi na dhamira ya dhati ya kisiasa, mipango bora, uwekezaji wa uhakika, mafunzo bora ya walimu, kuhuishwa mitaala na mfumo bora wa udhibiti wa ubora